Een wijze man zei ooit tegen mij; je hoeft niet altijd sterk te zijn. Je mag soms ook klein zijn, zwak zo je wilt. Ook jij mag soms leunen.

Aan alle powermensen. Die elke dag wakker worden. Bed nog warm, erbuiten nog koud. Donker door het raam met een klein lampje binnen. Nog moe, de ogen dicht. Die iedere ochtend denken, het is weer tijd om door te gaan. Ik moet weer door.

Kinderen aan je bed, of juist kinderen die er niet zijn. Een partner die mokt, of een partner die gemist wordt. Een baan en/of leven dat roept om aandacht. Een kerst voor de deur, misschien niet met wie je het liefste bij je hebt.
Soms zo kunnen verlangen naar een arm om je heen. Een “blijf maar liggen” of een “je hoeft even niet”.

Je zet je benen eronder en je zal het redden. Die benen zijn altijd sterker dan je denkt. Die arm om je heen die heb je namelijk zelf. Lieve woorden moet je vooral fluisteren in je eigen oor.

Soms even leunen is lekker, maar je hebt het niet nodig. Je kan het altijd alleen en er zijn altijd mensen die je vangen als je valt. Het is belangrijk om aardig te zijn, en wees dan boven alles aardig en zacht voor jezelf.

Fijne kerstdagen iedereen!