Eva Siebelink

Mijn naam is Eva Siebelink. En mijn hart klopt voor een mooiere wereld. Een wereld waar iedereen mee doet en waar je jezelf mag zijn. Dit is mijn persoonlijke blog.

Er was eens een wijze man

Een wijze man zei ooit tegen mij; je hoeft niet altijd sterk te zijn. Je mag soms ook klein zijn, zwak zo je wilt. Ook jij mag soms leunen. Aan alle powermensen. Die elke dag wakker worden. Bed nog warm, erbuiten nog koud. Donker door het raam met een klein lampje...

Waarom het glazen plafond er nog steeds is

Op verjaardagen krijg ik steeds die ene vraag, “Goh, Eva, hoeveel werk je nou eigenlijk?”. Het is vriendelijk bedoeld, dat weet ik wel. Maar hoe vaak krijgen papa’s deze vraag? Ik ben eens een rondje gaan informeren: nooit. Als vervolgens mijn antwoord is: “4 a 5...

Een berichtje vol hoop op een herfstachtige zondag

Het is zo’n dag waarbij je twee soorten mensen tegenkomt op straat. De mensen die rondlopen van: “zo, lekker die herfst en nog een zonnetje ook”, en mensen die rondlopen zo van “ik heb altijd last van een herfstdip, en nou regent het ook nog”. Omdat alles wat je...

Een pauze voor mijn geschreven woord

Lieve lezers, Wat ontvang ik altijd veel respons op mijn artikelen en blogs. Bedankt daarvoor! Er is de afgelopen tijd nogal wat gebeurd in de wereld. Genoeg om over te schrijven en om wat over te vinden. In mijn leven is echter ook nogal wat gebeurd. Naast het aantal...

Waar was je al die tijd?

Nou precies dat was ik doen! Wassen. Al die tijd. Want drie dochters; dat geeft was en was en nog eens was. En verder was ik aan het hoogzwangeren, bevallen, huilen, ontzwangeren, verliefd worden, borstvoeden, en aan het rennen. Van kind 1 naar kind 3, van kind 3 naar...