Mijn naam is Eva Siebelink. En mijn hart klopt voor een mooiere wereld. Een wereld waar iedereen mee doet en waar je jezelf mag zijn. Dit is mijn persoonlijke blog.
Laatst sprak ik boven een kop koffie met een kennis. Hij verteld mij dat hij het idee heeft niet veilig te zijn op zijn werk. Dat ze niet doorhebben wat zijn kwaliteiten zijn, hoe hard hij ook roept. Dat hij zo hard werkt maar het soms lijkt alsof ze een stuk van hem...
In een homogeen team voelen mensen zich meer op hun plek dan in een divers team. Het is veilig en herkenbaar. In een divers team voel je je waarschijnlijk licht oncomfortabel terwijl waarschijnlijk iedereen dat is – en dus tegelijkertijd niemand. Je meest...
Iedereen kent dat vervelende gevoel dat we op de basisschool regelmatig hadden. Hoor ik er nog bij? Waarom wandelt mijn beste vriendje nu met een ander kind naar huis en gisteren nog met mij? Waarom weet iedereen wat de nieuwste roddel is, behalve ik? Voor ons...
Al van jongs af aan wist ik dat er “borstkanker in de familie zat”. Mijn oma was eraan overleden en mijn moeder had zich laten testen op dit gen. En wat bleek, “ze had het”. Als kind zijnde is dit gewoon zo en klaar. Ooit, als ik groot en oud...
Het is een grappig en opvallend fenomeen in mijn ogen. Wij zijn kuddedieren, groepsmensen. Iedereen wil graag verbinding voelen, maar daarin ook uniek zijn en blijven. Het gevoel van eenzaamheid, wat we allemaal kennen, kan je opvreten vanbinnen. Ik herken het ook....