Sinds het tweelingnieuws naar buiten is, wordt het aan mij verteld. “je gaat het druk krijgen”. Of “je gaat het heel erg druk krijgen”. Of “past dat wel in jullie huis?”. Weten mensen nou echt niets originelers te melden?
Ik probeer het naast mij neer te leggen. “Ja – wij gaan het druk krijgen”, antwoord ik. En dan, “word je daar dan ongelukkig van?”. En “ja hoor, past best”. Bovendien, niemand van de mensen die dit aan mij verteld heeft zelf een tweeling, dus weten ze eigenlijk wel waar ze over praten?

Het doet mij herinneren aan de tijd dat ik zwanger was van Anna. Dat iedereen toen tegen mij zei: “geniet er nog maar even van, nu heb je nog rust!” of “je gaat nog terugverlangen naar deze tijd met zijn tweeën”. Een heleboel clichés! En je hoort ze 10000 keer. En wat kan je daar nu voor zinnigs op antwoorden.

Ik vind het vooral een heel groot geluk om kindje(s) te mogen krijgen. Het was niet makkelijk en we hebben hier bewust en met overtuiging voor gekozen. Ja – ik ben het mama-zijn wel eens zat. Ja – ik wil wel eens heel erg dronken worden en niet meer zwanger zijn. Ja – ik vind het soms heerlijk als mijn dochter op de opvang is en ik aan het werk. Maar overall: ben ik best een blije moeder en vind ik het leven leuk!

Ondertussen ruim over de helft zwanger van de 2 meisjes in mijn buik. Ik ben tonnetje rond (“weet je zeker dat het er maar 2 zijn?” of “zoo, hoelang moet je nog?”), heb alle pijntjes die erbij horen, maar heb voorlopig van de dokter één huiswerkopdracht…Ontspannen! Dus kom maar door met mooie films, documantaires, netflix verslavingen. Deze moeder gaat in de wie-doet-mij-wat modus!