Regelmatig komt de vraag langs. Hoe zit het eigenlijk: mag je wel of niet fouten maken? hoe hoog leg jij de lat om alles perfect te hebben, en een perfect leven te hebben, en voor wie dan? En als je alles perfect wil hebben, hoe groot is dan de kans op burn-out? Er is volgens mij een groot verschil tussen domme fouten maken en slimme fouten maken.

Het maken van fouten is namelijk prima. Ik volgde laatst een workshop, genaamd “de kunst van het falen” met daarin de boodschap: als je in een lerende modus zit bestaat er niet zoiets als fouten maken. Daar kan ik mij wel bij aansluiten. Want als jij, laten we zeggen, autorijles hebt en je schakelt steeds in de verkeerde versnelling, is dat geen fout maar “ben je het nog aan het leren”. Je gaat pas examen doen als je er klaar voor bent en deze fout (hopelijk) niet meer zal maken.

Maar als we deze metafoor nou even naast het normale leven leggen. Wanneer is dan je examenmoment en ben je (misschien) geslaagd? Is dat als je alles kan afvinken van de volgende checklist?
– succesvolle baan met maatschappelijke impact
– financieel onafhankelijk
– mooi, groot koophuis
– een paar kinderen die leuk, vrolijk en zelfstandig zijn
– leuk sociaal leven maar wel altijd beschikbaar
– sportief, niet te dik/dun, leuk gekleed
– actief op Social Media
– leuke partner / moeder / vader / vriend(in)
– mantelzorger voor omgeving
Tja. Zo kan ik nog wel even doorgaan met deze lijst. Hoeveel moet je er dan afvinken voordat je succesvol bent? En vervolgens, niet te vergeten – gelukkig?

Ik denk dat een van de lessen die ik de afgelopen jaren heb geleerd, is dat er helemaal geen examen is. Er is geen “geslaagd” moment. Er is geen afrijden. Het enige wat bestaat is de rijles. Waarin je fouten mag maken. De enige slechte fout die je dus volgens mij kan maken, is de veronderstelling dat je geen fouten mag maken (en er dan ook niets van leert). Iedereen doet maar wat. IEDEREEN. Dus, nu je er toch bent, kan je misschien maar beter doen waar je blij van wordt. Wat dat dan ook is.

Schijnt overigens nummer 1 te zijn, in de lijst waar mensen spijt van hebben aan het einde van hun leven. Ze hebben vooral gedaan wat ze dachten dat `de bedoeling` was (zie checklist) en geprobeerd om aan verwachtingen te willen voldoen. Mensen die proberen geen concessies te doen en te leven vanuit wat ze zelf willen, die zijn het gelukkigst. Maar of je dan “geslaagd” bent… ik denk van niet. Want er is alleen maar rijles en nooit examen 🙂

Benieuwd naar jouw mening over dit onderwerp! Laat een reactie achter om je gedachten te delen.
PS: schrijffouten mogen ook opgemerkt worden.